Los Hermanos

– atahualpa yupanqui

Talloos
velen tel ik tot verwanten

zovelen,
dat ik ze niet meer tellen kan.

En waar dan
ook zijn ze te vinden

te land,
ter zee of op de vlucht.

 

Ieder bezig
met zijn werk

ingesponnen
in zijn eigen droom.

Vol hoop
gelovend in een nieuwe morgen

en
mijmerend over dat wat vlood.

 

Talloos
velen tel ik tot verwanten

zovelen,
dat ik ze niet meer tellen kan.

 

Mensen met
een warme hand

vandaar de
vriendschap die wij delen.

Met lippen die
gebeden prevelen

met ogen
waarin ´n traan nog brandt

 

Zich
richtend op ´n perspectief

dat wenkt
en tegelijkertijd verschiet.

En steeds
de moed zich op te richten

en nemend
tegenslag voor lief.

 

Want

 

wat steeds
weer binnen bereik lijkt

verdwijnt ook
steeds weer in het niet.

Talloos
velen tel ik tot verwanten

zovelen,
dat ik ze niet meer tellen kan.

 

En zo gaan
we verder, zo gaan we voort.

Gehard en
teruggeworpen op onszelf

zoeken we steeds
een eigen weg

en keren
weer naar wie ons toebehoort.

 

We
schreeuwen ons hees

als we
elkaar herkennen in de verte

en kneden
woorden tot een poëem

dat als
zaad in het hart ontkiemt.

 

Zo gaan we verder,
zo gaan we voort.

Gehard en
teruggeworpen op onszelf

met onze
doden die in ons binnenst huizen,

die we
koesteren in hartekluizen

 

Talloos
velen tel ik tot verwanten

zovelen,
dat ik ze niet meer tellen kan

met daartussen
zij die steeds weer opdoemt

zij,

die zich onweerstaanbaar vrijheid noemt.

– videoclip over dit gedicht waarbij de tekst gezongen wordt door atahualpa yupanqui op: http://www.youtube.com/watch?v=h1IA2t7IdMY

http://www.youtube.com/watch?v=I4Wbmp6CQo8